برنامه زنده کانال جدید این بار بجنگ روانی با جمهوری اسلامی می رود .
در ا ین برنامه بعد از گزارش ها و خبر های رسیده و مصاحبه ها خط تلفن باز می شود و تماشاگر تلفن های مردم از ایران و مدافعان رژیم خواهیم بود. این نوع برنامه ها بصورت کامل برای اولین بار در بالاترین آورده می شود. دو طرف جواب یکدیگر را می دهند و جواب های مجری برنامه کیوان جاوید را هم در این میان می شنویم. در این برنامه سعی می شود که آزادی بیان بی قید شرط رعایت شود. ناسزا گویی مدافعان رژیم تا جایی که فحش های شخصی ندهند کاملا تحمل می شود و سعی می شود به ارائه دلایلی برای ادعای های خود تشویق شوند
در برنامه زنده کانال جدید با موضوع " وحشت حکومت از شورش مردم" یکی آمده و می گوید اگر ما فعلا بیرون به خیابان ها نمی رویم چون رهبری نداریم. در جواب بقیه مردم یکی یکی پای تلفن آمده و بحث رهبری و اینکه چکار باید کرد را بیشتر باز می کنند. برنامه ای پر شور که رژیمی ها سنگ تمام برای اتلاف وقت کردندولی هر باره مجبور می شوند مودبانه جواب دهند. حسن ختام کیوان جاوید صحبت را بدست می گیرد و فراخوان می دهد باید به حزب کمونیست کارگری پیوست.. .
مسئله رهبری چندی است که از پای تلفن در برنامه های زنده کانال جدید از طرف مردم مطرح می شود. هر چند این همیشه موضع بوده و به آن پرداخته می شده است ولی اینبار بصورت بسیار جدی از طرف مردم طرح و خواسته شده به آن جواب داده شود. مردمی که دیدند چطور جنبش انقلابی اشان با فقدان رهبر به نتایج غائی خود نرسید اینباره قبل از هر تظاهرات توده ای و جلو آمدن، اول سعی می کنند به این سوال جواب دهند که راه طی شده را دوباره نپیمایند. رهبر کیست و رهبر کلا چه نیازی را بر طرف می کند؟ از طرف نیرو هایی که قرار نیست به این مسئله یا جوابی دهند یا کلا دشمنی با هر نوع اعتراضات متحدانه مردم را مقابله با منافع خود می بینند، هر نوع رهبری خارج حکومت و نیروی های رفرمیسم حکومتی را نفی می کنند. در بهترین حالت کلا رهبر بودن را یک نوع رئیس و مرئوس و مریدان چشم و گوش بسته پنداشته و هر آدمی را از آن حذر می دارند. و برای اثبات تاریخی آن هم عکس خمینی را در ماه دیدن در انقلاب بهمن اشاره دارند. عکس ماه دیده ها و یا پشت به عکس ماه کرده ها هر دو در یک جهت و دید حرکت می کنند و آنهم معنای ماورا طبقاتی و غیر ملموس و ذهنی از رهبر است. در این قطعه از برنامه کانال جدید زنی از ایران، یک فعال جنبش یکی از رهبران محلی جنبش گوشه نگاهی به آن دارد. این نگاه معنای واقعی رهبر را به ما نشان می دهد. رهبر کسی است که در غیاب یک اتحاد مردمی دور خواسته هایشان سعی در ایجاد چنین اتحادی را بنماید. این رهبر می تواند رهبر محلی یا کارخانه ای یا مدرسه و بیمارستان و منطقه ای و سراسری یک انقلاب تمام عیار باشد. اگر قرار است مردم انقلابی را متحدانه به پیش ببرند خوب در اولین قدم به رهبر خود برای به پیش رفتن و چسب درونی بین خودشان نیاز دارند. رهبری که از درون مبارزه روزمره مدام محک می خورد وخود مردم در انتخاب آن نقش فعال دارند دیگر رهبر از نوع خمینی که در ماه ببینند نخواهد بود. مردمی هم که به این پروسه از انتخاب رهبر مشرف اند گول رهبران قلابی را نمی خورند. مردم که می دانند چه میخواهند و برای اولین بارقه های اتحاد سراسری اشان متحدانه علیه یک دشمن جابر که حکومت اسلامی باشد به پیش می روند. به یکی از این رهبران گوش فرا می دهیم
چرا مردم ایران با همه مبارزه در راه انسانیت که می کنند نباید در کارزار علیه اعدام سکینه همراه مردم سراسر جهان باشند ؟ این در حالی است که این نوع اعمال جنایتکارانه در خود ایران رخ می دهد. باید به این سوال جواب داد. در این کلیپ چند دقیقه ای اصغر کریمی در جواب این سوال از طرف شهلا دانشفر سعی می کند مسئله را از زوایای مختلف طرح و بررسی کند. نظر خود من جدا از صحبت های این دو در این برنامه این است که مسئله سنگسار و اعدام شیشه عمر رژیم سنگسار و اعدام است. در اکثر رسانه های قانونی و نیمه قانونی ایران که همه از خودی های حکومتی چه مدافعان سردمداران الان رژیم یا قبلا بودند و کلا از نظام جمهوری اسلامی همان طور که میر حسین موسوی می گوید "نه یک کلام زیاد و نه یک کلام کم فقط جمهوری اسلامی"، باید هم در این باره سکوت کنند. چون همان طور که در اول گفتم شیشه عمر این حکومت به همین سنگسار و اعدام پایه ریزی شده وگرنه نمی توانستند 32 سال با رعب و وحشت در جامعه ایجاد کردن سر قدرت بمانند. بنابراین یک میثاق نگفته بین همه خودی های جمهوری اسلامی و همه آنهایی که آنرا قبول دارند در این دو کلام سنگسار و اعدام سکوت اختیار می کنند و این است که مردم ایران جدا از همه نفرتی که از این دو عمل شنیع جمهوری اسلامی دارند ولی در عمل بی تحرک مانده اند. اگر دور مسئله انتخابات کذایی که میر حسین و کروبی شرکت داشتند و رای نیاوردند و آنرا مخدوش اعلام کردند کلی مردم به بهانه آن بیرون ریختند و اعتراض خود را بر علیه کلیت رژیم اعلام نمودند. انتظاری که از همین مردم می رود غیر از این است. در هیچ انتخاباتی از طرف جمهوری اسلامی نه اینکه نباید شرکت کرد بلکه کسانی که شرکت کرده و آنرا مخدوش اعلام می کنند هم باید بایکوت کرد. چون با مخدوش اعلام کردن آن طوری مشروعیت به انتخاباتی قبلی می دهند و خطی بطلان به حقیقتی می کشند که این رژیم از قرار معلوم در انتخابات قبلی مشروعیتی داشته و از طریق رعب و وحشت 32 سال بر سر این مردم حکومت نکرده است. با این دروغ بزرگ نباید در هیچ حرکتی از طرف هر جناحی از رژیم شرکت کرد. و طعمه مقاصد شوم آنها شد. مرگ بر رژیم صد هزار اعدام و سنگسار مرگ بر جمهوری اسلامی .
گزارش تصویری از اعتراضات علیه حضور هیئت مجلس جمهوری اسلامی در شهر استکهلم سوئد http://rowzane.com/fa/annonce-archiev/68-agahi/4583-1389-08-13-11-59-10.html
روز چهارشنبه سفارت جمهوری اسلامی در شهر کیف، اکراین شاهد تظاهرات مشابه ای که در سراسر جهان علیه اعدام سکینه محمدی آشتیانی بود می باشد. در عکس می بینید که فعال حقوق زنان فریاد خود را علیه این اعدام بگوش می رساند. افسر وزارت کشور اکراین شاهد این اعتراض و فریاد می باشد.
